"Afscheid nemen bestaat niet"

"It's a funny thing about coming home.. Everything looks the same, smells the same, feels the same. You realise what has changed.. is you."

Inmiddels ben ik alweer bijna 2 weken thuis, al 13 dagen terug in de realiteit. De eerste dagen zijn altijd een beetje vreemd; lichaam in Nederland, gedachten nog steeds grotendeels meer dan 3000 kilometer verderop. Mensen vragen of ik het fijn vind om weer thuis te zijn, niet wetend dat die vraag ontzettend moeilijk te beantwoorden is. Ja, natuurlijk is het fijn om iedereen weer te zien. Maar ik zit ook niet bepaald tegen m'n zin in ieder jaar zoveel maanden in Turkije. Het is dubbel..

Al eerder was ik begonnen met deze weblog, had alleen geen kans meer om 'n nog in Turkije af te maken, dus bij deze..

De laatste dagen in Marmaris waren behoorlijk chaotisch, zoals laatste dagen eigenlijk altijd zijn; nog snel wat dingen willen kopen, iedereen nog gedag willen zeggen, inpakken..
De vrijdag voor vertrek heb ik voor het laatst in de -vrijwel al lege- hotels gewerkt en zaterdags m'n allerlaatste duik van het seizoen gemaakt. M'n laatste diepe duik samen met Ata en Asli, die ik nog even moest doen om het aantal diepe duiken voor m'n "deep dive"-brevet compleet te maken. Niet eens extreem diep, 36,3 meter, wel extreem genoten.
Na het duiken ben ik samen met Aliek, Tuncay en Muharrem de desks en duikspullen in de hotels op gaan halen en in de stromende regen heb ik meteen maar afscheid genomen van vier van de vijf hotels. Zondag nog een paar uur in Green Nature gezeten, hotel nummer vijf en voor mij persoonlijk het leukste hotel. Nog even genoten van de zon, gekletst met het personeel en afscheid genomen van "hamam-Sam" en het animatieteam.. De rest van de dag en avond met Serhat doorgebracht; z'n busticket gekocht, wezen shoppen voor hem, uitgebreid samen gegeten in ons huis, heel veel gepraat en uiteindelijk tot diep in de nacht samen op bed film gekeken, zoals we ontelbaar veel keer gedaan hebben het afgelopen seizoen.

Maandagochtend zou Serhat om 11 uur opgehaald worden door de shuttlebus richting het busstation, om daarvandaan naar Mardin te vertrekken. Terug naar huis, terug naar het oosten van Turkije, een reis van ruim 23 uur. Om half 9 hadden we al met de makelaar afgesproken, om alvast Serhat's sleutel terug te geven en onze deposit terug te krijgen. Vervolgens terug naar huis gegaan, Serhat's spullen opgehaald en bij de McDonalds gaan ontbijten. Dat wilde ik al maanden, weer eens een McDonalds ontbijtje (hotcakes! :) ), maar die ochtend kreeg 'k verrassend weinig door m'n keel. Zag echt ontzettend op tegen het afscheid. En toen het afscheid uiteindelijk kwam, was het ook echt, écht niet leuk.. Gelukkig had de chauffeur van de minibus niet al te veel haast en hebben we genoeg tijd gehad om elkaar nog even heel veel te knuffelen en 100 keer te beloven dat we elkaar zo snel mogelijk weer gaan zien..

Nadat de bus was weggereden ben ik een beetje verdwaasd richting de boot gelopen. Daar aangekomen was de hele boot al leeg, geen duikspullen meer, geen ligbedden meer.. zelfs de vloerbedekking was er al uit. Echt gek om te zien. Op de boot even koffie gedronken met Aliek, daarna nog wat samen door de bazar gewandelen, beetje gewinkeld en gelunched. Vervolgens met Laura afgesproken, met haar alvast wat spullen ingepakt, nóg even langs de boot gegaan om nu echt gedag te zeggen en tot slot samen even langs het huis van Ahmet en Fleur gegaan.

En toen was het avond en zat ik in een vrijwel leeg huis te staren naar een hele berg kleding en spullen en een nog vrijwel lege koffer. Toen kwam pas het besef dat het echt weer afgelopen is. Dat Serhat écht weg was en dat er wéér zoveel maanden voorbij zijn. Ongelofelijk hoe snel het allemaal is gegaan..
Eigenlijk had ik die avond nog wat afgesproken, maar heb het afgezegd omdat ik ineens vreselijk jankerig was en koppijn had gekregen.
Nadat ik met veel moeite bijna al m'n spullen in m'n koffer, sporttas en rugzak had weten te proppen ben ik maar gaan slapen. Om 3 uur ging m'n alarm en na nog een paar keer door het huis rondgelopen en even op het balkon gezeten te hebben ben ik richting het vliegveld gegaan. Het was goed dat Serhat eerder weg was dan ik, dat maakte het afscheid van het huis toch iets gemakkelijker.. Het huis waar echt te veel verhalen aan vastkleven, waar vele liters wodka, bier en rum doorheen gegaan zijn, vele kilo's pizza en kebab en dat varieerde van rommelig tot af en toe echt een grote bende. Het huis waar Serhat en ik ontzettend trots op waren, gewoon omdat het óns huis was. Met een huur die in feite echt niets voorstelde, maar die we iedere maand weer vervloekten. Het huis waarin ik superveel lol heb gehad en dat ik deelde met de persoon die ik nu het allermeeste mis..

Uiteindelijk duurde het nog even voordat ik daadwerkelijk in Nederland aankwam. Na anderhalf uur vertraging op Dalaman miste ik, en met mij (gelukkig) nog wat andere Nederlanders, de aansluiting vanaf Istanbul naar Nederland. Na heel veel gedoe, heen en weer geren en een hoop onduidelijkheid werden we naar een hotel vlakbij het Sabiha Gokcen airport gebracht en zouden we de andere dag (uiteindelijk weer met een uur vertraging) naar Nederland vliegen. Gelukkig had ik een heel gezellig en leuk Nederlands/Koerdisch gezin ontmoet en was het nog best gezellig zo'n extra nachtje in Istanbul! :) Plus dat ik zo alvast rustig een beetje kon "afkicken" van het Marmaris-leventje!

Let the rain fall down and wake my dreams.. Holland, I'm back!!

Lieve iedereen, fijn jullie weer gezien te hebben.. en voor diegene die ik nog niet heb gezien: tot snel!! :)
xxx


-------


Can't sleep, 'cause everything's changing, you don't wanna leave things behind
Can't breath, 'cause too many things going on, going wrong in your life
Tears in your eyes, sweet goodbyes

I know how you feel right now
Losing dreams you've come to care about
I know what you need right now
You need to come on home, so I can hold you tight
Get you though the night

Everything of love between us, will get us trough the night
All the things we've lost will teach us, see the pretty things in life
All the places that we've been to, the people we relate to
All the love that we give in to...
Blow the tears from my eyes, sweet goodbyes...


Canim, arkadasim.. seni çok, ama çok özluyorum...