en toen...

Herkes selam!

.... en het antwoord op de vraag 'hoe lang blijf ik dit werk doen' was..... niet zo lang! Want ben inmiddels weer gestopt met werken. En het bevalt prima! Het werk zelf was opzich oke, afgezien van het feit dat het zo'n driekwart van de tijd ontzettend saaaaai was, maar de hoofdreden om te stoppen waren de voortdurende irritaties aan Salih, de kerel waar ik mee samen moest werken. Hij stal m'n klanten (waardoor hij dus commissie ontving en ik niets kreeg..), bemoeide zich werkelijk met alles wat ik deed of tegen mensen zei, halveerde op een gegeven moment mijn pauzes om er zelf vandoor te gaan enz. enz. Omdat ik er niet zo goed tegen kan wanneer mensen mij behandelen alsof ik een of andere randdebiel ben, hadden we dus constant ruzies om de meest lullige dingen; bepaald geen ideale werksfeer dus. Toen ik met veel moeite een middagje vrij had kunnen regelen (in de ochtend moest ik echt komen, want dan was het altijd zooo druk: 0 mensen gezien..) en lekker in İçmeler aan een dürüm zat, besloot ik dat ik eigenlijk helemaal geen zin meer had om me de halve dag te vervelen en me te irriteren aan een kerel die toch denkt alles beter te weten. Toen ik 's avonds op m'n werk aankwam heb ik het meteen maar verteld. Heb heel schijnheilig m'n schoolopdracht maar als excuus gebruikt.. Salih was opvallend stil, waarschijnlijk blij dat ik zijn territorium weer ging verlaten.. Big boss Ediz schreeuwde en blafte wat in het rond, maar er was weinig wat hij er aan kon doen, dus uiteindelijk kreeg ik een hand, 5 lira omdat ik nog even snel twee mensen hamam had weten te verkopen en zowaar nog een glimlach ook. Hij wilde me volgend jaar graag terug hebben, dus blijkbaar ben ik toch helemaal niet zo'n slechte 'propper'! Heb gezegd erover na te zullen denken, maar dat was natuurlijk meer uit beleefdheid..

Een van mijn laatste avonden bij ABtravel, zat ik wat te kletsen met de jongens van de kapper naast de agency, toen er ineens een jonge vrouw aangestrompeld kwam. Ze liep alsof ze zwaar zwaar dronken was en ieder moment neer kon vallen. Ze droeg een mondkapje en had kale plekken aan de zijkant van haar hoofd, dus het was duidelijk dat ze niet dronken was, maar ernstig ziek. Even dacht ik dat ik haar ergens van kende, maar ze verdween de kapsalon in, dus helemaal zeker was ik er niet van. Toen ik haar een uur later weer naar buiten zag strompelen, wist ik bijna zeker dat ik haar eerder had gezien, maar vroeg voor de zekerheid haar naam aan een van de jongens van de kapsalon. Haar naam was Güldal en ze is jarenlang hostess geweest in Marmaris. Tijdens mijn eerste vakantie in Turkije was zij gids bij de excursie naar Dalyan en daar herkende ik haar dus ook van. Ze was inderdaad ernstig ziek, botkanker.. en 't ziet er niet zo goed uit voor haar. Blijft raar, ook al ken je iemand totaal niet, toch was het best wel shocking om haar nu zo te zien.

Verder weinig nieuws.. heb vanmorgen per ongeluk wat van m'n huisdieren opgegeten; zag iets te laat dat zij al voor mij aan m'n ontbijt bezig waren.. Had er laatst nog een nieuw soort dier bij: een baby kakkerlak, maar deze beviel niet zo als huisdier en om te voorkomen dat baby kakkerlak ongevraagd nog meer kakkerlakjes ging produceren, heb ik hem (of haar..) maar snel door de wc gespoeld.

Over kakkerlakken gesproken (grapje).. heb me voor het eerst sinds oktober 2005 weer eens -onder lichte dwang, he mietje 9 ;) - in barstreet langs de Rockbar begeven. Feessie (= Veysi) stond nog steeds op z'n vaste stekkie, voor de deur en ongetwijfeld met een sigaret in z'n hand. Het was raar om hem weer te zien, maar verder deed 't me zeer weinig. Hijzelf draaide meteen z'n hoofd weer om toen 'ie me in de gaten had, maar goed.. prima hoor!

Verder.. de pas verloofde, o-wat-zijn-we-gelukkig-en-verliefd, neef en nicht zijn inmiddels alweer uit elkaar. Zij (inmiddels terug in Frankrijk) was te jaloers.. aldus hij. Het is me al eerder duidelijk geworden dat genoeg verlovingen en huwelijken hier niet al teveel voorstellen... Naja, hoe dan ook.. het verlovingsfeestje van een paar weken geleden was best leuk, de taart was lekker en heb me kapot gelachen tijdens de 'after-party' in beach club. Jammer dat er alleen nooit een echt huwelijk gaat komen!

Er landen inmiddels met grote regelmaat rare, kleine, groene beestjes op mij, denk dat dit een teken is om te stoppen met typen en snel een douche te gaan nemen! Ga morgennacht richting İzmir, hoop dat ik vandaar uit ook nog een keer wat kan typen!

Tot over niet al te lange tijd meer in Nederland!

xxx