Merhaba vanuit Marmaris!
Door: Aletta
Blijf op de hoogte en volg Aletta
12 Juli 2007 | Turkije, Marmaris
Herkes selam!
Hier mijn eerste berichtje vanuit çok sıcak Marmaris!! Fijn om hier weer te zijn!!
Tot nu toe verloopt alles prima, de heenreis zonder problemen en ook hebben we (jaja, ik had deze keer zowaar een reisgenoot) makkelijk een transfer kunnen regelen van Dalaman (het vliegveld) naar Marmaris. Nou ja.. die transfer werd eigenlijk min of meer voor ons geregeld, maar laat ik even bij het begin beginnen..
Bij het inchecken op Schiphol bleek m'n koffer wel iets te zwaar, maar gelukkig deden ze daar niet echt moeilijk over.. İk had inmiddels Leonie, mijn Volendamse reisgenote, gevonden en samen liepen we richting de douane. Dachten we, want ineens sprong er een klein patserig kereltje voor onze neus met een geweer dat bijna net zo groot was als hij zelf. Of we wel wisten waar we heen gingen.. tsss! Ook zonder pappa en mamma red ik me best wel op Schiphol hoor, semi-gevaarlijk kereltje! Anyway, geen problemen bij de douane, ze waren gelukkig niet onder de indruk van die vreselijke gangster-foto op m'n paspoort. Na de douane nog even snel wat inkopen gedaan; een boek voor onderweg en twee flessen Jack Daniels die ik had beloofd mee te nemen voor Ahmet. Bij de gate aangekomen stonden er echt twee tafels vol met (frisdrank)blikjes en flessen; je mag tegenwoordig geen cola-bommen meer meenemen in het vliegtuig, hoe flauw. Toen m'n handbagage werd gescand werd er wel even heel driftig gewezen op wat mysterieuze voorwerpen in mijn tas en moest m'n tas worden doorzocht, maar gelukkig waren de mysterieuze voorwerpen gewoon de twee flessen J.D. die in een keurig geseald zakje zaten en dus gewoon meemochten. Na deze check werden we met ongeveer 50 mensen in een busje gepropt en naar het vliegtuig gereden; Turkse vliegtuigen mogen tegenwoordig blijkbaar al niet eens meer in de buurt komen van de Nederlandse kisten. As usual had ik weer 'mijn' vertrouwde nooduitgang-seat, alleen jammer genoeg niet bij het raam deze keer. Tijdens het opstijgen ging het nog even flink regenen, typisch Hollands afscheid!! İk zat in het midden en links van mij (bij het raam) zat een Nederlandse vrouw, die in de eerste instantie rustig een boekje aan het lezen was, totdat ik iets tegen Leonie vertelde over de hamam en de mensen die ik daar ken.. Bleek dat zij (die vrouw dus) de mensen waar ik het over had heel goed kent en dat haar dochter zelfs voor hun in de hamam werkt dit jaar! De wereld is klein, zo blijkt wederom.. De rest van de heenreis een beetje zitten praten over vanalles, voornamelijk over Turkije en Marmaris (zij woont hier al een aantal jaar). Ze zou van het vliegveld worden opgehaald door haar vriend en wij zouden eventueel wel kunnen meerijden naar Marmaris. Super, aangezien ik niet echt een transfer had geregeld. De vlucht verliep verder voorspoedig, landden zelfs nog iets eerder dan gepland. Wel jammer was dat je bij Pegasus airlines tegenwoordig ook voor je drinken en eten moet betalen, maar anyway.. Op Dalaman was het weer het standaard verhaaltje: visum kopen (ow nee, eerst even plassen natuurlijk, haha), douane en koffers halen. Koffer was gelukkig weer braaf meegereisd en na een paar minuten stonden we alweer buiten. Buiten waar het echt heel erg warm was, alsof iemand even heel hard een föhn op je gezicht zet.. Maar goed, een verrassing was het niet; 't had ook erg raar geweest als 't anders had geweest! De transfer was nog even wat geregel, want er waren wat meer mensen meegekomen naar het vliegveld dan verwacht en wij, plus de koffers, pasten dus niet allemaal in de auto. Gelukkig is er toen even snel wat onderhandeld door Marianne's (vrouw in vliegtuig) vriend en voor 20 euro konden we met een toeristenbus meereizen naar Marmaris en zou ik zelfs worden afgezet bij Pineta Park hotel, waar ik had afgesproken met Ahmet, die mij naar m'n (door hem geregelde) appartement zou brengen. Erg handig, met z'n tweeen op een scooter, met een gigantische koffer en twee tassen handbagage, haha! Het appartement bleek hetzelfde appartement te zijn als waar ik twee jaar geleden een tijdje heb gelogeerd en vorig jaar ook een aantal dagen, alleen een iets andere kamer, maar verder dus prima voor voorlopig. Er waren duidelijk alweer plannen gemaakt voor die avond en om 8 uur werd ik opgehaald om naar çinar te gaan: een onwijs leuk Turks restaurantje in de bergen, op ongeveer 20 minuten rijden van Marmaris (foto's volgen later). Meteen de eerste dag alweer mijn zogenaamde 'principes' aan de kant gegooid en lammetjes-kebab gegeten.. Aangezien ik naast wat ontbijtkoek om 6 uur die ochtend alleen maar een kitkat chunky had gegeten, was dat dode lammetje met wat ayran, salade en heel veel çay (thee) toch wel erg lekker.. Was alleen echt moe en in combinatie met de dodelijke rijstijl van onze chauffeur werd ik op de terugweg wel een beetje misselijk in de auto.. Gelukkig geen genante kots-acties, maar toch een beetje een jammer einde van de avond.
Gisteren (inmiddels alweer bijna eergisteren) eerst naar het centrum gegaan om een nieuwe Turkse simkaart te kopen en daarna lekker naar het strand bij Cheers geweest met Fleur. 's Avonds wederom grensverleggend gegeten, namelijk vis-met-hoofd-er-nog-aan gemaakt door Ahmet's moeder. Was stiekem toch wel erg lekker...
Vandaag maar weer naar het strand geweest met Fleur, de halve fles zonnebrandolie opgesproeid, maar toch wel ietsiepietsie verbrand..
Het is echt wel heel fijn om hier weer te zijn, iedereen weer te zien. Op weg naar dit internetcafe de eigenaar van de market dichtbij Pineta en zijn vrouw tegengekomen, die me half doodgeknuffeld hebben. Zo lief...
Maar goed, ga even een eind breien aan dit verhaaltje, want ben inmiddels nog maar de enige persoon in dit hele internetcafe.. Ben nog steeds via sms bereikbaar op m'n Nederlandse nummer, maar heb dus ook een nieuw Turks nummer, waar ik beter op bereikbaar ben: 0090 539 85 44 505.
Görüsürüz ve öptüm!
Hier mijn eerste berichtje vanuit çok sıcak Marmaris!! Fijn om hier weer te zijn!!
Tot nu toe verloopt alles prima, de heenreis zonder problemen en ook hebben we (jaja, ik had deze keer zowaar een reisgenoot) makkelijk een transfer kunnen regelen van Dalaman (het vliegveld) naar Marmaris. Nou ja.. die transfer werd eigenlijk min of meer voor ons geregeld, maar laat ik even bij het begin beginnen..
Bij het inchecken op Schiphol bleek m'n koffer wel iets te zwaar, maar gelukkig deden ze daar niet echt moeilijk over.. İk had inmiddels Leonie, mijn Volendamse reisgenote, gevonden en samen liepen we richting de douane. Dachten we, want ineens sprong er een klein patserig kereltje voor onze neus met een geweer dat bijna net zo groot was als hij zelf. Of we wel wisten waar we heen gingen.. tsss! Ook zonder pappa en mamma red ik me best wel op Schiphol hoor, semi-gevaarlijk kereltje! Anyway, geen problemen bij de douane, ze waren gelukkig niet onder de indruk van die vreselijke gangster-foto op m'n paspoort. Na de douane nog even snel wat inkopen gedaan; een boek voor onderweg en twee flessen Jack Daniels die ik had beloofd mee te nemen voor Ahmet. Bij de gate aangekomen stonden er echt twee tafels vol met (frisdrank)blikjes en flessen; je mag tegenwoordig geen cola-bommen meer meenemen in het vliegtuig, hoe flauw. Toen m'n handbagage werd gescand werd er wel even heel driftig gewezen op wat mysterieuze voorwerpen in mijn tas en moest m'n tas worden doorzocht, maar gelukkig waren de mysterieuze voorwerpen gewoon de twee flessen J.D. die in een keurig geseald zakje zaten en dus gewoon meemochten. Na deze check werden we met ongeveer 50 mensen in een busje gepropt en naar het vliegtuig gereden; Turkse vliegtuigen mogen tegenwoordig blijkbaar al niet eens meer in de buurt komen van de Nederlandse kisten. As usual had ik weer 'mijn' vertrouwde nooduitgang-seat, alleen jammer genoeg niet bij het raam deze keer. Tijdens het opstijgen ging het nog even flink regenen, typisch Hollands afscheid!! İk zat in het midden en links van mij (bij het raam) zat een Nederlandse vrouw, die in de eerste instantie rustig een boekje aan het lezen was, totdat ik iets tegen Leonie vertelde over de hamam en de mensen die ik daar ken.. Bleek dat zij (die vrouw dus) de mensen waar ik het over had heel goed kent en dat haar dochter zelfs voor hun in de hamam werkt dit jaar! De wereld is klein, zo blijkt wederom.. De rest van de heenreis een beetje zitten praten over vanalles, voornamelijk over Turkije en Marmaris (zij woont hier al een aantal jaar). Ze zou van het vliegveld worden opgehaald door haar vriend en wij zouden eventueel wel kunnen meerijden naar Marmaris. Super, aangezien ik niet echt een transfer had geregeld. De vlucht verliep verder voorspoedig, landden zelfs nog iets eerder dan gepland. Wel jammer was dat je bij Pegasus airlines tegenwoordig ook voor je drinken en eten moet betalen, maar anyway.. Op Dalaman was het weer het standaard verhaaltje: visum kopen (ow nee, eerst even plassen natuurlijk, haha), douane en koffers halen. Koffer was gelukkig weer braaf meegereisd en na een paar minuten stonden we alweer buiten. Buiten waar het echt heel erg warm was, alsof iemand even heel hard een föhn op je gezicht zet.. Maar goed, een verrassing was het niet; 't had ook erg raar geweest als 't anders had geweest! De transfer was nog even wat geregel, want er waren wat meer mensen meegekomen naar het vliegveld dan verwacht en wij, plus de koffers, pasten dus niet allemaal in de auto. Gelukkig is er toen even snel wat onderhandeld door Marianne's (vrouw in vliegtuig) vriend en voor 20 euro konden we met een toeristenbus meereizen naar Marmaris en zou ik zelfs worden afgezet bij Pineta Park hotel, waar ik had afgesproken met Ahmet, die mij naar m'n (door hem geregelde) appartement zou brengen. Erg handig, met z'n tweeen op een scooter, met een gigantische koffer en twee tassen handbagage, haha! Het appartement bleek hetzelfde appartement te zijn als waar ik twee jaar geleden een tijdje heb gelogeerd en vorig jaar ook een aantal dagen, alleen een iets andere kamer, maar verder dus prima voor voorlopig. Er waren duidelijk alweer plannen gemaakt voor die avond en om 8 uur werd ik opgehaald om naar çinar te gaan: een onwijs leuk Turks restaurantje in de bergen, op ongeveer 20 minuten rijden van Marmaris (foto's volgen later). Meteen de eerste dag alweer mijn zogenaamde 'principes' aan de kant gegooid en lammetjes-kebab gegeten.. Aangezien ik naast wat ontbijtkoek om 6 uur die ochtend alleen maar een kitkat chunky had gegeten, was dat dode lammetje met wat ayran, salade en heel veel çay (thee) toch wel erg lekker.. Was alleen echt moe en in combinatie met de dodelijke rijstijl van onze chauffeur werd ik op de terugweg wel een beetje misselijk in de auto.. Gelukkig geen genante kots-acties, maar toch een beetje een jammer einde van de avond.
Gisteren (inmiddels alweer bijna eergisteren) eerst naar het centrum gegaan om een nieuwe Turkse simkaart te kopen en daarna lekker naar het strand bij Cheers geweest met Fleur. 's Avonds wederom grensverleggend gegeten, namelijk vis-met-hoofd-er-nog-aan gemaakt door Ahmet's moeder. Was stiekem toch wel erg lekker...
Vandaag maar weer naar het strand geweest met Fleur, de halve fles zonnebrandolie opgesproeid, maar toch wel ietsiepietsie verbrand..
Het is echt wel heel fijn om hier weer te zijn, iedereen weer te zien. Op weg naar dit internetcafe de eigenaar van de market dichtbij Pineta en zijn vrouw tegengekomen, die me half doodgeknuffeld hebben. Zo lief...
Maar goed, ga even een eind breien aan dit verhaaltje, want ben inmiddels nog maar de enige persoon in dit hele internetcafe.. Ben nog steeds via sms bereikbaar op m'n Nederlandse nummer, maar heb dus ook een nieuw Turks nummer, waar ik beter op bereikbaar ben: 0090 539 85 44 505.
Görüsürüz ve öptüm!
-
13 Juli 2007 - 04:57
Loura:
De kop is eraf en je bent waar je wezen wil. -
13 Juli 2007 - 06:09
Anouk:
He meis, fijn te horen dat je het naar je zin hebt! Nog een maandje en we drinken samen een coctailtje aan het strand, whoehoe! Geniet ervan mietje.. en ik spreek je snel. (btw, waar is je reisgenoot nu gebleven?)
xxx -
16 Juli 2007 - 15:22
Rebelle:
Geweldig verslag, zie het helemaal voor me!!!
Geniet ze! xxx -
16 Juli 2007 - 16:21
Kjeld:
Hoi Aletta ik vindt het leuk om je site
te lezen ik hoop dat je het naar je zin
hebt, met de paarden gaat het goed, sandra is gisteren op Juli wezen rijden
ik moet nog vier dagen naar school en dan heb ik vakantie groetjes van Kjeld
en natuurljik van willem en nina en nadia ,GENIET ERVAN
-
18 Juli 2007 - 19:14
Kimberly:
Ha Alet,
Leuke actie op Schiphol hihi echt iets voor jou om tegen te komen :) gelukkig was hij maar semi-gevaarlijk :D! Leuk om de site te lezen! lekker doorgaan met schrijven, is erg leuk! Veel plezier daar!
x Kimberly -
19 Juli 2007 - 06:58
Petey:
Zo, dat klinkt goud allemaal :-) -
21 Juli 2007 - 20:00
Marjan:
Leuk om te lezen dat je het naar je zin hebt. Kan je die warme lucht niet een beetje deze kant op sturen? Dan kunnen wij tenminste ook eens naar het zwembad. Voorlopig regent het hier nog, maar het wordt misschien beter als we maandag vakantie hebben. (wishfull thinking) Morgen gaan we bij Dirk koffiedrinken met de hele boerefamilie. De arme jongen krijgt het druk. Vandaag was hij al aan het schoonmaken. Hihi. Nou Aletta ik wens je nog veel plezier en we horen nog van je. Dikke kus/ (ook van Chris en Enya) -
21 Juli 2007 - 21:30
Priscilla:
Hey Lievie,
Als ik mijn ogen dicht doe ben ik er ook, maar ja kan moeilijk blind rond lopen in ons miezerige landje. Ook al zou dat voor meerdere dingen hier niet ongepast zijn haha.
Kan niet wachten tot ik daar ook weer ben. Groetjes aan Fleur!
Kus,
Priscilla -
29 Juli 2007 - 12:38
Mams:
Hé Aletta, komt er nog meer of vergeet je ons helemaal?????
Kus van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
