Quick update!

"Byron Bay is your destination
Excellent choice
Enjoy your stay"

Eat Sleep Rave, repeat..

Hop, weer verder in de tijd en inmiddels Coffs Harbour, awesome Byron Bay, Surfers Paradise en Brisbane alweer achter de rug.

Na Sydney met de trein naar Coffs Harbour gereisd. Acht uur en drie kwartier in de trein, maar de tijd vloog voorbij. Wist niet zo goed wat te verwachten van Coffs Harbour, maar het was leuk. Gezellig hostel en nog meer leuke mensen leren kennen. De eerste dag richting en over Muttonbird Island gewandeld en daarna even het stadje bezocht. Aan het einde van de dag terug gegaan naar het hostel, want had met Emily, een Engels meisje wat ik de dag ervoor had leren kennen, afgesproken tegen zonsondergang naar Emerald beach te gaan, omdat daar heel veel wilde kangoeroes zitten die rond die tijd uit de bossen tevoorschijn komen. Harriet, m'n kamergenote, wilde ook wel mee. Bleek eerst dat er geen bussen meer reden in die richting en na even geinformeerd te hebben bleek dat een taxi ruim 130 dollar retour zou gaan kosten. Een beetje sip zaten we in de receptie te overleggen wat we zouden doen, toen de vrouw van de hostel eigenaar aanbood om ons erheen te brengen. Superlief.
Emerald beach was echt geweldig. Hebben enorm veel kangoeroes gezien, ze zaten zelfs op het strand en in het water. Had daar rustig de rest van de avond kunnen blijven zitten, gewoon een beetje kijken. Op de terugweg nog even een kleine detour gedaan door een woonwijk vlakbij Emerald beach, waar de kangoeroes gewoon bij mensen in hun tuinen lagen te chillen. Super.

Diezelfde avond nog twee Engelse meiden leren kennen en Steffie, een Nederlandse. Zij zouden de dag erna gaan paardrijden door het regenwoud. Ik had een dag duiken gepland staan, maar het was steeds maar niet zeker of dat door zou gaan, omdat de weersverwachtingen niet zo goed waren. De andere dag om 6.15 opgestaan en gebeld naar de duikschool, maar helaas werd het duiken gecancelled. Was best teleurgesteld, want er zouden vrij veel grey nurse sharks te zien zijn in dat gebied. Uiteindelijk besloten mee te gaan paardrijden. Het weer sloeg inderdaad om en we zijn behoorlijk nat geregend, maar het was leuk. Rengalop door de bossen, heerlijk. Dat het lang geleden was sinds de laatste keer paardrijden merkte ik aan het feit dat ik na een half uur rijden al een zere kont had en vervolgens nog 3 dagen met o-benen heb rongelopen...

Na Coffs Harbour richting Byron Bay vertrokken, samen met Steffie en Emily. Kwam rond half tien 's avonds aan, dus meteen maar gaan uitpakken en slapen, want moest mezelf de andere dag om kwart over 7 al melden bij de duikschool naast het hostel. Spullen verzameld, busje in en met een rubber motorbootje naar Julian Rocks, de duikplek, gevaren. Wederom een hele mooie duik met veel vissoorten die ik nog niet eerder had gezien, behoorlijk wat wobbegong sharks en een enorm grote loggerhead turtle die ineens recht voor m'n neus kwam zwemmen. En nog een nieuwe ervaring, eentje die ik opzich had kunnen missen: ik ben zeeziek geworden ónder water. Door de stroming rondom de Julian Rocks werd ik steeds voor- en dan weer achteruit geslingerd, wat best geinig was. Alleen vond m'n maag dat blijkbaar minder leuk. Eenmaal terug in de rubberboot heel charmant languit over de rand van het bootje gaan liggen met m'n hoofd naar buiten, maar na alleen maar wat gekwijl voelde ik de misselijkheid gelukkig weer wat wegzakken.

Later die dag met Emily naar Cape Byron, 'the most easterly point of the Australian mainland', en het bekende lighthouse gewandeld. 's Avonds in het hostel bij Steffie en Emily eten gemaakt en daarna met Steffie wezen stappen in Woody's. Awesome stapavond 1 uit 7.. :)
De dag erna voor het eerst m'n surfskills getest. Beter gezegd, het gebrek daaraan. Dat surfen lijkt echt makkelijker dan het is! We moesten eerst 'droog oefenen', maar zelfs op het strand viel ik al van m'n board bij het opstaan.. Na in zee zo'n 100 keer van het board gevallen te zijn is het me precies één keer gelukt staand richting het stand te komen. Daarna verdere pogingen ook maar meteen opgegeven en de rest van de dag liggend met de golven mee gesurft. Veel handiger. 's Avonds weer met Emily en Steffie gegeten en met Steffie naar Cheeky Monkey's.
Toen ik een paar uur later en veel te vroeg naar m'n zin met een ietwat doffig hoofd wakker werd was het ineens skydiving day! Rustig aangekleed en in lichtelijke zombie-modus even met dat bedrijf gebeld of ze nog op schema lagen en of m'n skydive nog gewoon op dezelfde tijd door zou gaan. Zegt dat meisje 'eigenlijk lopen we voor op schema, dus als je over 5 minuten bij het busstation kunt zijn dan kun je vanmorgen al springen in plaats van vanmiddag'. Ehh.. help. Als een malle m'n schoenen onder uit m'n backpack gevist, snel een flesje water gevuld en onderweg naar het busstation even een mueslireep naar binnen gewerkt als ontbijt. Eenmaal bij het vliegveld aangekomen moest ik inchecken voor m'n sprong en jawel, ik moest mezelf wegen. Tot nu toe ben ik hier alleen maar mensen tegengekomen die zeggen aangekomen te zijn tijdens hun reis en ik ben zeker geen uitzondering, helaas.. Free or cheap pizza-avonden, noodles, zakken chips en iedere avond bier of cider.. hmm.. misschien ook niet heel erg raar..
Goed, na het dramatische weegmoment mocht ik meelopen, kreeg ik zo'n speciale broek aan en werd ik in een soort harnas gehesen. Daarna kregen we instructies over wat we wel en niet moesten doen tijdens het springen en hoe we moesten landen. Op die foto op facebook lijkt het misschien of ik nog even lekker van de zon zit te genieten, maar zo moesten we ons hoofd dus houden op het moment van springen.
Daarna werden we met heel veel mensen in een klein vliegtuigje gepropt en vlogen we naar een hoogte van 14.000ft, wat iets meer dan 4 kilometer zou moeten zijn. Vond het wel een beetje spannend, maar echt nerveus was ik gek genoeg niet. Zelfs niet toen ik het knipperende lampje in de cockpit zag dat aangaf dat er iets was met de 'left fuel'..
Eenmaal boven aangekomen ging alles heel snel. De deur ging open en eerst verdwenen de solo springers en toen de duo springers. Harnas vasthouden, benen onder het vliegtuig, hoofd naar achteren en whoehoeeee.. vliegen maar. En nee, ik heb niet gegild. Naja, een heel klein wijverig gilletje toen we uit het vliegtuig vielen, maar dat was het. Het was zooo enorm vet om te doen! De eerste 60 seconden zijn het tofst, dan maak je een vrije val naar beneden. Daarna gaat de parachute uit en is het alleen nog maar zweven en genieten van het uitzicht over het mooie Byron Bay. En 7 minuten laten sta je alweer op de grond. Super ervaring.
Na het skydiven nog even door Byron en over het strand gewandeld. Ik vond het meteen al leuk daar, maar toen ik 's nachts na het stappen naar boven keek en echt de mooiste sterrenhemel ooit zag werd ik echt een beetje verliefd op Byron.. Wat een heerlijke plek!
Helaas hadden we de dag erna onze bus naar Nimbin (hippiestadje vlakbij Byron Bay) gemist, dus in plaats van wietkoekjes eten en naar de hippiemarkt zijn we gaan kayakken op zee. Ook leuk. Weer schildpadden gezien, dolfijnen in de verte.. Daarna lekker uit eten geweest en afscheid genomen van Emily. Met Steffie nog naar een feestje geweest in Beach hotel, vroeg opgestaan om m'n tas in te pakken en met een beetje een dubbel gevoel uit Byron weggegaan en richting Surfers Paradise vertrokken.

Het verhaaltje Surfers Paradise en Brisbane komt in de volgende log. Ben nu in Alice Springs, raar cowboystadje vol woeste aboriginals die erbij lopen alsof ze repeteren voor een scene in 'the walking dead'.. Rare lui. Morgenochtend vroeg voor een paar dagen richting de outback. K(r)amperen enzo.. Ben benieuwd.. Had me voorbereid op hitte en droogte, maar het regent hier een beetje. Verrassend.
Sorry voor misschien een wat suf verhaaltje, heb een beetje in haast getypt.

Tot de volgende blog. Xx Aletta.